Bij opnamen bij gedempt licht is de klassieke fotografiemethode om een zeer lage sluitertijd te kiezen (tientallen seconden of zelfs meer) om de zwakste objecten zichtbaar te maken. Daarom nemen we slechts één lange opname. Een alternatieve methode is echter om verschillende korte belichtingen van dezelfde scène te maken en deze vervolgens samen te voegen met bewerkingssoftware zoals Photoshop. Deze techniek biedt tal van voordelen en leidt tot betere beelden en meer creativiteit.
De methode om verschillende foto’s van dezelfde scène samen te voegen is conceptueel eenvoudig. Neem gewoon zoveel foto’s als nodig is, zodat de scène bij het optellen correct wordt belicht. Het licht van elke foto voegt zich bij dat van de andere. Door een passend aantal van dergelijke foto’s op te tellen, kan de fotograaf een eindbeeld krijgen dat goed belicht is.
We kunnen twee macrogevallen onderscheiden. In het eerste geval maken we een foto waarbij we gebruik maken van het reeds aanwezige natuurlijke omgevingslicht. In het tweede geval zorgen wij voor de hoofdverlichting. In het eerste geval biedt de voorgestelde methode verschillende voordelen, maar in het tweede geval zijn de voordelen nog groter.
Alleen omgevingslicht
Het eerste echte macrovoordeel is dat stilstaande digitale camera’s vanwege thermische ruis in CCD’s eenvoudigweg geen willekeurig lange belichtingstijd kunnen bieden. Daarom bestaat de authentieke “B”-houding niet in digitale camera’s. Daarom ondervangt de voorgestelde methode het probleem van zeer lange belichting, dat met digitale camera’s onmogelijk is.
Een ander voordeel van de voorgestelde methode is de vermindering van ruis. Ten minste een deel van de ruis is immers stochastisch, wat betekent dat hij aan het signaal kan worden toegevoegd of ervan kan worden afgetrokken. Als we veel ruisbeelden bij elkaar optellen, maken we een soort gemiddelde, waardoor de ruis wordt verminderd.
Een derde voordeel is dat we foutieve beelden kunnen verwijderen. In de reeks genomen beelden kunnen sommige wazig zijn door microbewegingen van de camera (bijvoorbeeld door de wind) of op andere manieren onvolmaakt zijn. Een vliegtuig of een passerende auto kan bijvoorbeeld een ongewenst lichtpad achterlaten. Er kunnen ziljoenen redenen zijn waarom een belichting foutief kan zijn. Als we slechts één lange opname maken, krijgen we een waardeloze foto. Als we er echter een heleboel maken en ze allemaal kort houden, kunnen we sommige opnamen in de montagefase verwerpen. Dit geldt des te meer als de belichting handelingen van de fotograaf vereist, zoals het afvuren van flitsers.
Een vierde voordeel vloeit voort uit de krachtige mogelijkheden van beeldbewerkingssoftware. We kunnen bijvoorbeeld ongewenste delen in sommige opnamen maskeren. Dit kan bijvoorbeeld nuttig zijn om verzadiging van de helderste delen van het beeld te voorkomen. Op die manier wordt de belichting uniformer. We kunnen dit ook creatief doen door sommige delen van het uiteindelijke beeld opzettelijk te dimmen. De controle over de helderheid van de afzonderlijke delen van het beeld is veel sterker.
We zouden deze techniek zelfs kunnen uitbreiden tot normaal belichte opnamen overdag, waarbij we van dezelfde voordelen profiteren. In dat geval zou elke afzonderlijke opname extreem kort zijn (1/500s of sneller).
Wij zorgen voor de hoofdverlichting
Als de fotograaf de belichting van de gefotografeerde scène verzorgt, gelden alle voorgaande voordelen nog steeds. Er zijn echter nog andere voordelen.
De verlichtingsapparatuur kan drastisch worden gereduceerd, waardoor de kosten en het gemak van vervoer worden beperkt. Het is niet nodig veel lampen tegelijk te hebben die de scène verlichten. Deze keer kunnen we elke foto met slechts één licht tegelijk maken. Die worden tijdens de montage toegevoegd. We hebben dus slechts één lamp nodig voor elk type verlichting dat wordt gebruikt (bijvoorbeeld één softbox in plaats van twee). Bovendien hoeven de gebruikte lampen niet erg krachtig te zijn, want, nogmaals, door hun effecten op te tellen via software kunnen we elke gewenste helderheid bereiken.
In het geval van artistiek “schilderen met licht” heeft de fotograaf tijdens het retoucheren een veel grotere vrijheid. Hij kan gemakkelijk verschillende composities uitproberen en de verschillende lichten perfect op elkaar afstemmen. Dit vergroot zijn creativiteit. Als hij bijvoorbeeld twee gekleurde lampen gebruikt, is het aantal mogelijke combinaties ontelbaar. In ditzelfde voorbeeld is de precisie die wordt bereikt met een beeldretoucheertool, waarbij de verschillende beelden elk met hun eigen licht worden samengevoegd, onbereikbaar door het licht gewoon tijdens de belichting te doseren.
Nadelen
Natuurlijk heeft deze methode ook nadelen. Het is natuurlijk het extra nabewerkingswerk met de bewerkingssoftware. Met name de registratiefase, d.w.z. het uitlijnen van alle toe te voegen foto’s, is omslachtig. Er bestaan echter specifieke hulpmiddelen die dat automatisch doen. Bovendien kunnen we weliswaar verschillende combinaties proberen door sommige foto’s of andere weg te laten of ze op verschillende manieren te maskeren, maar ook dat kan veel tijd kosten. Anderzijds is dit een prijs voor een grotere vrijheid.
Afgezien daarvan zijn er geen echte nadelen aan het gebruik van deze techniek. Ik hoop dat ik u heb kunnen overtuigen van de kracht van deze methode en wens u succes met het gebruik ervan.